-Αγαπητό μου ημερολόγιο...
-Πού ήσουν?
-Ε...; να, εδώ σέρφαρα
-Άστα αυτά, σε είδα.
-Τι?
-Τυρί. Μη κάνεις ότι δεν ξέρεις.
-Δεν καταλαβαίνω.
-Με απατάς!
-Εγώ?
-Ναι εσύ. Σε είδα με τα ίδια μου τα μάτια Ήσουν στο wordpress.
-Βασικά...εμ...δεν είναι αυτό που νομίζεις.
-Και τί είναι δηλαδή?
-Ε, να...στο worpress...
-Σνιφ, κλαψ..τι έχει το wordpress δηλαδή που δεν έχω εγω?
-Αφού το wordpress έχει κοινό, έχει πλατφόρμα που σε δικτυώνει, γνωρίζεις κόσμο, κάνεις like, όχι απλώς follow, με πιάνεις? Ας πούμε ότι εμένα μου αρέσει ένα άρθρο, όχι απαραίτητα ότι θα ακολουθήσω αυτό το blog αλλά να...θα κάνω like. Και θα μου προτείνει και άρθα που μοιάζουν με τα δικά μου ή που μπορεί να με ενδιαφέρουν. Φέρνει τον κόσμο πιο κοντά.
-Και εδώ δεν κάνεις like να'ούμε?
-Ξέρω και εγώ....
-Και εμένα θα με αφήσεις εδώ, στο blogger, μόνη μου? Εγώ που σου κάνω παρέα τόσα χρόνια?
-Ε...καλά και το wordpress πολλά χρόνια μου κάνει παρέα, άσε που δεν στα λέω.
-Σνιφ, κλαψ...! Θες διαζύγιο δηλαδή? Έχεις καλύτερο blog εκεί? Θα σε...γ....!
-Ε?
Συμπέρασμα: Αγαπητέ κύριε blogger, βρες ένα τρόπο να ξεπεράσεις το αβανταζ του wordpress. Λέω εγώ τώρα γιατί θα με χωρίσει το blog μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου