Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 23, 2009

Η γυναίκα του 2010

Ξυπνάω το πρωί, δεν προλαβαίνω να πιω καφέ, φεύγω για δουλειά. Σε μία ώρα είμαι εκεί. Γυρνάω σπίτι αργά στις 20:00 ή στις 21:00, δεν έχω όρεξη να μαζέψω, με το ζόρι μαγειρεύω κάτι πρόχειρο να φάμε και αράζω στην τηλεόραση ή στο pc μου. Πέφτω για ύπνο κατά τις 00:00 για να ξυπνήσω την άλλη μέρα να πράξω ακριβώς τα ίδια. Κάθε Σαββάτο (αν δεν δουλεύω), σηκώνομαι το πρωί και ξεκινάω δουλειές στο σπίτι, το οποίο είναι άνω κάτω, πλυντήρια, σίδερα, δωμάτια, ντουλάπες, γραφεία και αυλές. Κάθε Δευτέρα το σπίτι είναι πάλι άνω κάτω και συνεχίζω την ίδια ρουτίνα.


Είναι κουραστικό για μια γυναίκα ρε παιδί μου να δουλεύει από τις 10:00 το πρωί και να γυρνάει σπίτι της στις 21:00 ή στις 22:00. Δεν είναι κολακευτικό διόλου να είναι το σπίτι μου σαν να έχει σκάσει βόμβα, ούτε να μην προλαβαίνω να κάνω μπάνιο, ούτε να μην βγαίνω έξω με το αμόρε. Πόσο μάλιστα να μην έχω ρούχα να φορέσω αφού όλα είναι για πλύσιμο. Η Κική λοιπόν (θα την πούμε έτσι για ευνόητους λόγους), αφού έφτασε ο κόμπος στο χτένι, είδε και απόειδε η κοπέλα, αποφάσισε να παραιτηθεί μετά από 5 ολόκληρα χρόνια στην εταιρία που βρίσκομαι τώρα και όλοι την χειροκρότησαν. Καλέ ναι σου λέω, όλοι ήταν με το μέρος της, χέσε και την κρίση, χέσε και τις δυσκολίες στους επαγγελματικούς χώρους, όλοι την αγκάλιασαν και χάρηκαν με αυτήν της την απόφαση.


"Θα ξυπνάω το πρωί, θα μαγειρεύω και θα παρακολουθώ τα πρωινάδικα. Θα χαζεύω τη βροχή από το παράθυρό μου. Δεν θα έχω κανέναν μαλάκα να μου λέει ξύπνα γιατί άργησες, θα σταματήσουν να χτυπάνε τα τηλέφωνα. Θα κανονίζω άφοβα ταξίδια με το αμόρε μου. Θα ζήσω", μου είπε κάποια στιγμή και ήταν η ωραιότερη δικαιολογία που έχω ακούσει από άνθρωπο που παραιτήθηκε από εργασία. Και όλα αυτά που άκουσα με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόσο μου έλειψαν τελικά.

"Η ζωή με εκδικείται", σκέφτηκα, ότι ευχήθηκα μου το έχει δώσει στα φόρτε του. Από την άλλη είμαι ευγνώμων αλλά τί να σου κάνει η ευγνωμοσύνη όταν έχεις να δείς την φίλη σου (που είναι και γειτόνισα), 2-3 εβδομάδες. Δημιουργούνται και παρεξηγήσεις, λές και έχουμε χρόνο για τέτοια πράγματα.

Η γυναίκα του 2010 λοιπόν, πρέπει να έχει καριέρα (και αν δεν έχει να αποκτήσει, 10 ώρες την ημέρα στο γραφείο λές "εγώ κάνω καριέρα γραμματέα"). Πρέπει να έχει πάντα ένα σπίτι αλα "desperate housewives", αλλά να μην είναι απεγνωσμένη (δεν με νοιάζει πώς θα τα καταφέρει, ας προσλάβει υπηρέτρια και εννοείτε ότι δεν πρέπει να το μάθουν οι γείτονες, φίλοι, γκόμενος κτλ , ιδίως η μητέρα της). Πρέπει να είναι διαρκώς στην πένα, μαλλί, γυαλί (δεν νοείται να είσαι απεριποίητη ούτε στο ίδιο σου το σπίτι, όχι ούτε στην τουαλέτα). Πρέπει να προλαβαίνει το super market, τα παιδιά από το σχολείο (αν υπάρχουν), το γυμναστήριο (2010 σου λέω χρυσό μου, όλες πάμε γυμναστήριο), να μαγειρεύει κάθε μέρα από μια σπεσιαλιτέ, να έχει όρεξη τα βράδια να κάνει κόλπα στον καλό της και είναι σαφές ότι πρέπει να έχει και κοινωνική ζωή. Να βγαίνει, να πίνει με τις φίλες της, να πηγαίνει cinema, να ενημερώνεται καθημερινώς.

Και όλα αυτά τα "πρέπει" παραπάνω τελικά είναι τα "θέλω" της γυναίκας του 2010, όλες αυτά θέλουμε (συν την γκαρνταρόμπα της Κάρι Μπράντσο). "Βρε Κική μπράβο σου γιατί έκανες ένα βήμα για τα αποκτήσεις. Το ξέρω ότι μας νοιώθεις."

Αφιερωμένο...

7 σχόλια:

korinoskilo είπε...

το 2011 θα ειναι με λεξοτανιλ?:ρρρ

καλησπερες :)

Κική είπε...

Όπως καταλαβαίνεις είμαι όντως στον καναπέ μου, με το laptop, τον καφέ μου και τα πρωινάδικα παρέα!!!! Όλα είναι τέλεια.
Η ζωή, μας έχει δωθεί για να την αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όχι να την ταλαιπωρούμε, πόσο μάλλον να το κάνουν άλλοι με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση.

Η Κική :)

Estrella is little miss Greeky είπε...

Korinoskilo, το λεξοτανίλ δεν θα μας κάνει τπτ το 2011, μέχρι τότε θα είναι της μόδας η ψυχοθεραπευτές. "Γιατρέ μου δεν προλαβαίνω"...

Κική, αυτά είναι σου λέω, αλοίμονο σε αυτούς που δεν τα ζήσανε. Εμείς εδώ σου ευχόμαστε να είσαι και να περνάς καλά. Και όντως κάποιοι καταφέρνουν με ευκολία να κάνουν τη ζωή μας πατίνι...

patatoula είπε...

για να το κανει αυτο μια γυναικα του σημερα θα πρεπει να εχει απο καπου λεφτα για να ζησει...
ειτε το αμορε της ειτε καποια ακινητα απο οπου θα εχει χρηματα. Αλλιως πως βγαινει;;

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Κάτι μου λέει, ότι δεν ποτέ δεν θα γίνω η γυναίκα του 2010! Ουτε καν το 2050! Καλό κουράγιο.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.

faraona είπε...

Και μόνο που τα διάβασα αγχώθηκα,θυμήθηκα και κόντεψα να κλάψω...πάνε αρκετά χρόνια που σταμάτησα αυτό το αλισβερίσι με το στρές της καθημερινοτητας.Το μόνο που εκανα ,γιατι ενιωθα πραγματικά οτι θα πεθάνω, ηταν ν αλλαξω εγω η ιδια και να προσαρμόσω την ζωή μου σ αλλα καλούπια ,πιο χαλαρά κι ανθρώπινα.Και δεν εχασα...
Οι περισσότερες γυναίκες πιστεύουν οτι αυτο δεν μπορει να γίνει ...εγω λέω οτι ΜΠΟΡΕΙ και ΠΑΡΑΜΠΟΡΕΙ...κι εξαρτάται μόνο απο μας κι απο κανέναν αλλο.
Πολλά φιλιά!

Επιστροφές-Καταστροφές

-Αγαπητό μου ημερολόγιο σε πεθύμησα και γύρισα να δω τι κάνεις.  Και διάβασα όλες μου τις αναρτήσεις από το 2009 και συγκινήθηκα λιγάκι, μωρ...