Ρε σου λέω γαμώ την περίοδό μου μέσα. Τί μας πιάνει εμάς τις γυναίκες λίγο πριν και κατα τη διάρκεια της περιόδου? Τί νεύρα είναι αυτά, πόνοι και ανησυχίες. Οι ορμόνες φταίνε για όλα σου λέω, ναι. Το λένε και οι επιστήμονες.
Αρχίζεις με νεύρα, σου φταίνε όλα, όλα σου πάνε στραβά, μισείς του πάντες και τα πάντα, πρήζεσαι και αισθάνεσαι σαν να έχεις φάει δύο κατσαρόλες σούπα, είσαι έτοιμη να σκάσεις, δεν χωράς στα ρούχα σου. Σε πιάνουν οι μελαγχολίες, στεναχωριέσαι με μαλακίες, κλαίς με το παραμικρό, "εγώ πότε θα γίνω μάνα και αν γίνω είναι τούτος κόσμος να φέρω το παιδί μου;, φάσκεις και αντιφάσκεις. Πονάει η μέση σου, η κοιλιά σου, τα βυζιά σου. Καταριέσαι το γυναικείο φύλλο, εύχεσαι να ήσουν άντρας. Αρχίζουν οι προβληματισμοί, τα βάσανα βγαίνουν από το συρτάρι που είχες καλά κλειδωμένο ένα μήνα, αμφιβολίες για τους φίλους, τους γείτονες, την δουλειά, το αμόρε, την πάρτη σου, την ζωή που είναι άδικη. Τρέχει ποτάμι το αίμα την πρώτη μέρα, δεν προλαβαίνεις να αλλάζεις σερβιέτες, αισθάνεσαι βρωμιάρα και σιχαμερή.
Και σε δυό μέρες όλα μπαίνουν στη θέση τους, ξεφουσκώνεις εσύ και το μπούστο σου, χοράς στο στενό τζιν, βάζεις ταμπόν, αισθάνεσαι γυναίκα ολοκληρωμένη (το παιδί σου λείπει μόνο), περπατάς καμαρωτή-καμαρωτή και όλα είναι όπως πρίν. Είναι όμως?
Πάμε τώρα να δούμε πως αντιδράς όταν έχεις να παρεβρεθείς σε γάμο και έχεις περίοδο...Αρχίζεις με νεύρα, σου φταίνε όλα τα ρούχα, αισθάνεσαι χοντρή και πρησμένη, θές καινούργιο φόρεμα επειγόντως. Βγαίνεις για ψώνια και δεν βρίσκεις τίποτα, είσαι έτοιμη να βάλεις τα κλάματα ενώ σε πονάει η μέση σου, η κοιλιά σου, τα βυζιά σου, εσύ καταριέσαι το γυναικείο φύλλο και ευχόσουν να ήσουν άντρας, ένα πουκάμισο, ένα παντελόνι και είσαι έτοιμος γαμώ το κερατό μου. Και σε έχουν πιάσει οι μελαγχολίες σου, τα κλάματα που δεν έχεις παντρευτεί ακόμα και το παιδί που περιμένεις να αποκτήσεις, φτού ρε π..... "και είναι τούτος κόσμος να φέρεις ένα παιδί;", αρχίζουν οι αμφιβολίες για τη σχέση σου, τους φίλους σου, την πάρτη σου.
Πέντε ώρες πριν τον γάμο, έχεις ξεφουσκώσει, δυστυχώς και το μπούστο σου, βγάζεις το ξεχασμένο μεταξένιο κόκκινο στράπλες από την ντουλάπα σου, βάζεις το ταμπόν σου και περπατάς καμαρωτή-καμαρωτή και είναι όλα όπως πρίν. Είναι όμως?
Αρχίζεις με νεύρα, σου φταίνε όλα, όλα σου πάνε στραβά, μισείς του πάντες και τα πάντα, πρήζεσαι και αισθάνεσαι σαν να έχεις φάει δύο κατσαρόλες σούπα, είσαι έτοιμη να σκάσεις, δεν χωράς στα ρούχα σου. Σε πιάνουν οι μελαγχολίες, στεναχωριέσαι με μαλακίες, κλαίς με το παραμικρό, "εγώ πότε θα γίνω μάνα και αν γίνω είναι τούτος κόσμος να φέρω το παιδί μου;, φάσκεις και αντιφάσκεις. Πονάει η μέση σου, η κοιλιά σου, τα βυζιά σου. Καταριέσαι το γυναικείο φύλλο, εύχεσαι να ήσουν άντρας. Αρχίζουν οι προβληματισμοί, τα βάσανα βγαίνουν από το συρτάρι που είχες καλά κλειδωμένο ένα μήνα, αμφιβολίες για τους φίλους, τους γείτονες, την δουλειά, το αμόρε, την πάρτη σου, την ζωή που είναι άδικη. Τρέχει ποτάμι το αίμα την πρώτη μέρα, δεν προλαβαίνεις να αλλάζεις σερβιέτες, αισθάνεσαι βρωμιάρα και σιχαμερή.
Και σε δυό μέρες όλα μπαίνουν στη θέση τους, ξεφουσκώνεις εσύ και το μπούστο σου, χοράς στο στενό τζιν, βάζεις ταμπόν, αισθάνεσαι γυναίκα ολοκληρωμένη (το παιδί σου λείπει μόνο), περπατάς καμαρωτή-καμαρωτή και όλα είναι όπως πρίν. Είναι όμως?
Πάμε τώρα να δούμε πως αντιδράς όταν έχεις να παρεβρεθείς σε γάμο και έχεις περίοδο...Αρχίζεις με νεύρα, σου φταίνε όλα τα ρούχα, αισθάνεσαι χοντρή και πρησμένη, θές καινούργιο φόρεμα επειγόντως. Βγαίνεις για ψώνια και δεν βρίσκεις τίποτα, είσαι έτοιμη να βάλεις τα κλάματα ενώ σε πονάει η μέση σου, η κοιλιά σου, τα βυζιά σου, εσύ καταριέσαι το γυναικείο φύλλο και ευχόσουν να ήσουν άντρας, ένα πουκάμισο, ένα παντελόνι και είσαι έτοιμος γαμώ το κερατό μου. Και σε έχουν πιάσει οι μελαγχολίες σου, τα κλάματα που δεν έχεις παντρευτεί ακόμα και το παιδί που περιμένεις να αποκτήσεις, φτού ρε π..... "και είναι τούτος κόσμος να φέρεις ένα παιδί;", αρχίζουν οι αμφιβολίες για τη σχέση σου, τους φίλους σου, την πάρτη σου.
Πέντε ώρες πριν τον γάμο, έχεις ξεφουσκώσει, δυστυχώς και το μπούστο σου, βγάζεις το ξεχασμένο μεταξένιο κόκκινο στράπλες από την ντουλάπα σου, βάζεις το ταμπόν σου και περπατάς καμαρωτή-καμαρωτή και είναι όλα όπως πρίν. Είναι όμως?
2 σχόλια:
Ορμόνες χρυσό μου παιδί ,ορμόνες!Τιποτε αλλο.
Δεν θα μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα. Εμένα που μου συμβαίνει πάντα όταν πρόκειται να ταξιδέψω? Εκεί να δεις τον χαμό!
Δημοσίευση σχολίου