Παρασκευή, Ιουλίου 09, 2010

Και άλλα χρώματα

Part 1
Εχθές το βράδυ άραξα στον τεράστιο καναπέ στη βεράντα μου, άνοιξα την τηλεόραση και έβαλα την αγαπημένη μου Bridget Jones.  Κάποια στιγμή στο έργο η γλυκύτατη Bridget, είχε μαστουρώσει από τα μαγικά μανιτάρια που της έδωσε κάποιος Τσεντ και έβλεπε παντού ωραία χρώματα.  Να πληροφορήσω πως αυτά τα ωραία χρώματα τα έβλεπε σε μια παραλία στην Ταϋλάνδη.  Είναι κακό λοιπόν που θέλω και εγώ να δώ ωραία χρώματα?

"Πού θα πάτε τελικά διακοπές;", ρωτάει ένας φίλος.  "Το μωρό μου κοιτάει για Ισπανία", απαντάει το αμόρε.   "Έλα ρε, γιατί να πάτε εξωτερικό, εδώ στην Ελλάδα είναι υπέροχα το καλοκαίρι, δεν αξίζει τον κόπο και τα λεφτά και την ταλαιπωρία......μπλα μπλα μπλα".  Εγώ άκουγα το συνηθισμένο μπλα μπλα μπλα του φίλου που δεν γυρνάει απλά να σου πεί "Μπράβο ρε παιδιά, μακάρι, άντε να πάμε διακοπούλες να ηρεμήσουμε, να δούμε ωραία χρώματα". 

Part 2
Θυμάμαι εποχές που είχα φίλες, πραγματικές φίλες, φίλες που δεν ανταγωνιζόμασταν τίποτα, δεν είχαμε να μοιράσουμε τίποτα, τα λέγαμε όλα μεταξύ μας, τα μοιραζόμασταν όλα, δεν υπήρχε ζήλια και κακία, και δεν υπήρχε τίποτα να χωρίσουμε.  Φίλες που πια δεν τις βλέπω για λόγους δουλειάς, ρουτίνας.  Μου έχουν λείψει.  Είναι μερικές φορές δύσκολο, ποιό;  Διαβάζω το blog μου και συνειδητοποιώ πως μου έχουν λείψει πολύ, έχω ξαναγράψει και ξαναγράψει για αυτό.  Έχω βαρεθεί τους ανθρώπους με το βλέμμα, ποιό βλέμμα;  Το βλέμμα "Πώς μπορεί εσύ και όχι εγώ, τσαντίστικα τώρα, ζηλεύω, εύχομαι να μην το καταφέρεις, δεν μου το είπες, από πού και ως πού εσύ αυτό" και πάει λέγοντας.

Ρε γμτ, δεν έχουμε τπτ να χωρίσουμε και όταν το καταλάβουν αυτό μερικοί άνρθωποι θα είναι πιό ευτυχισμένοι, έτσι ότι κάνουν θα το κάνουν για τον εαυτό τους και όχι για να δειχτούν.  Θέλω να αποβάλλω τις τοξίνες από τον οργανισμο μου, ποιές τοξίνες;  Τί θα πεί ο καθένας και αν πρέπει να το πώ στον καθένα, μήπως παρεξηγηθεί κάποιος, κοίτα πώς μας κοίταξε μόλις το έμαθε, μας λέει ψέματα...και πάει λέγοντας.  Η ουσία είναι να υπάρχει φιλία, κατανόηση, συμπαράσταση, μερικές φορές και αγάπη, όπως τότε με τις φίλες μου, βλέπαμε όλες τα ίδια ωραία χρώματα.

Part 3
Η ζωή στους περισσότερους έχει διδάξει ότι είναι μικρή, με λίγες χαρές, απρόβλεπτη, ίσως και πουτάνα (συγνώμη για την έκφραση).  Εγώ ας πούμε, τον Φεβρουάριο πέρασα μια δύσκολη φάση με γυναικολογικά μου, πριν λίγο καιρό πέθανε ο πατέρας μιας καλής μου φίλης, πρόσφατα έπαθε έμφραγμα ο δικός μου πατέρας, τώρα πρέπει να ξανακάνω εξετάσεις για τα γυναικολογικά μου, έχω άγχη για τα οποία δεν μπορώ να μιλήσω, να εκφραστώ κ.ο.κ.  Όμως σκέφτηκε ποτέ κανείς αν η ζωή κουράστηκε πλέον και αυτή.  Γιατί δλδ; γιατί ήμαστε προϊόντα που βγήκαμε ελαττωματικά και δυστυχώς αυτό πρέπει πλέον να το συνειδητοποιήσουμε, γιατί κάποια πράγματα δεν έρχονται αβίαστα, πρέπει να στερηθείς, να κουραστείς, να ιδρώσεις.  

Κάποιοι άνθρωποι όμως δεν έχουν τις ίδες έγνοιες με τις δικές μας, τους ανοίγονται όλα απλόχερα μπροστά τους.  Από τα πιο απλά στα πιο πολύπλοκα, από το νοίκι του σπιτιού, τη δουλειά τη σίγουρη, την υγεία, τα λεφτά, τα ταξίδια.  Όμως έχω συνειδητοποιήσει για πολλοστή φορά, ότι τούτοι οι άνθρωποι βλέπουν ωραία χρώματα στη ζωή τους αλλά δεν μπορούν να τα διακρίνουν, γιατί πολύ απλά δεν χρειάστηκε να κουραστούν για να αποκτήσουν.  Εγώ για παράδειγμα εργάστηκα, μάζεψα λεφτά, πούλησα το αυτοκίνητό μου και πήρα ένα άλλο πάλι μεταχειρισμένο πριν 2 χρόνια.  Όταν το κοιτάω δεν βλέπω ένα σούπερ αυτοκίνητο, πανάκριβο, χλυδάτο, κυριλέ κτλ αλλά βλέπω το αμάξι μου και όταν το οδηγάω το αγαπάω πολύ, του λέω ότι είναι το ωραιότερο αυτοκίνητο που είχα, όχι ένα αρχίδια αμάξι, αλλά ένα αμάξι με αρχίδια. 

Part 4
Τα περισσότερα πράγματα που στερούμαστε σε τούτη τη ζωή είναι γιατί δεν υπάρχει το ρευστό.  Για τα λεφτά γίνονται όλα, ο, ναι, ναι.  Σίγουρα τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία και την υγεία, όμως μπορούν να καλυτερέψουν τη ζωή μας κατα πολύ.  Όμως όταν θες πολλά, χάνεις και τα λίγα, όταν έχεις πολλά θές και άλλα, ο άνθρωπος είναι αχάριστο ον και δεν ευχαριστιέται με τίποτα.  Δεν θέλω να είμαι υλίστρια.  Θέλω να απολαμβάνω τα ωραία χρώματα της ζωής που δεν αγοράζονται.  Και όταν έχω το ρευστό να βοηθάω το όνειρο απλά να γίνεται πραγματικότητα. 


4 σχόλια:

Ουφ! είπε...

πολύ όμορφο ποστ, συμφωνώ σε όλα...

Estrella is little miss Greeky είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ και γιατί λές ότι είναι όμορφο (μεγάλη λέξη) και γιατί συμφωνείς.

Lina είπε...

αναφορικά με τις διακοπές.... μην τρελαθώ τώρα! εννοείται ότι οι διακοπές έξω κοσ΄τιζουν λιγότερο από τις εντός ελλάδας! Κι εννοείται ότι όμορφα μέρη υπάροχυν παντού στον κόσμο.

Όμορφο μέρος είναι και η φιλία... κρίμα που το στερείσαι αυτά τα χρόνια, όπως λες. Εύχομαι να ταξιδέψεις σύντομα εκεί =)

Estrella is little miss Greeky είπε...

Lina μου σε ευχαριστώ πολύ, όντως κοστίζουν λιγότερο και περιττό να σου πώ ότι αν είσαι διατεθιμένος να δώσεις αυτά που υπολόγιζες για Ελλάδα θα κάνεις περισσότερα πράγματα. Οσο για τη φιλία,...είναι πονεμένη ιστορία και απλά ελπίζω να ξεπεράσω το γεγονός ότι δεν υπάρχει πια φιλία με την έννοια δίνω χωρίς να πάρω.

Επιστροφές-Καταστροφές

-Αγαπητό μου ημερολόγιο σε πεθύμησα και γύρισα να δω τι κάνεις.  Και διάβασα όλες μου τις αναρτήσεις από το 2009 και συγκινήθηκα λιγάκι, μωρ...