Ο τέλειος γάμος;

Ο καθένας από εμάς έχει μια διαφορετική άποψη για τον τέλειο γάμο.  Δεν μπορώ να πω πως έχω παρευρεθεί σε γάμο που ζήλεψα ή που να σκέφτηκα ότι είναι τέλειος.  Οπότε φαντάζομαι πως ο καθένας μας με τα γούστα του, τον κάνει τέλειο, τον κάνει έτσι όπως τον ονειρεύεται.  Και ξέρεις πως αυτό δεν ισχύει αγαπητή μου.

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν κάνει τον γάμο που ονειρεύονται, όχι μόνο λόγω οικονομικής δυσχέρειας, μα και άλλοι που έχουν ξοδέψει μια περιουσία για το γάμο τους στην ουσία κάνανε ένα πολύ στημένο και χωρίς καμία διαφορετικότητα γάμο.  Αν στηθείς έξω από μια εκκλησία, στις 17:00 έχει γάμο, τα λέει ο παππάς, χαιρετούρες, φωτογραφίες, φακελάκια, γεια σας.  Στις 18:00 έχει έναν άλλο γάμο, τα ξαναλέει ο παππάς, χαιρετούρες, φωτογραφίες, φακελάκια, γεια σας.  Μετά αν στηθείς σε ένα κτήμα ή σε ένα διαμορφωμένο κατάλληλα χώρο για διοργανώσεις θα είσαι μάρτυρας μιας εκδήλωσης γάμου, περάστε, καθίστε  φάτε, κόψτε τούρτα, φάτε γλυκό, σαμπάνιες, χαιρετούρες, χορός, ζεϊμπέκικα, κλάματα, γεια σας.  Να μη τα ξαναγράφω.  Όλοι οι γάμοι που έχω πάει, έχουν το ίδιο καλούπι, όχι ότι ο δικός μου θα είναι διαφορετικός και ούτε ότι σνομπάρω όσους κάνουν αυτούς τους γάμους, μη με παρεξηγείτε.  

Απλά προσπαθώ να θυμηθώ πως ονειρευόμουν τον γάμο μου από μικρή.  Ξέρεις τι εννοώ, κάθεται το κοριτσάκι και ονειρεύεται τον ιππότη με το άσπρο άλογο, ένα μακρύ λευκό φόρεμα, τα πολλά σκαλιά της εκκλησίας, κόσμος να την κοιτάει και να την θαυμάζει και έπειτα μάσα-μπούκα, ποτά και ξενύχτι με τους 250 εκλεκτούς, πολύ στενούς σου γνωστούς, συγγενείς και φίλους.  Δυστυχώς μάταια προσπαθώ να θυμηθώ, εγώ ποτέ δεν ήθελα να παντρευτώ.  Και τώρα που θέλω τι αλλάζει?

Ο τέλειος γάμος για μένα είναι να είμαι με τον καλό μου, maximum 40 πολύ κοντινά μου άτομα, σε μια παραλία, να σκάει το κύμα, να τα λέει ο παππάς, να τρώμε, να πίνουμε, να γελάμε και να κάνουμε πάρτι ξυπόλητοι, με αέρινα ρούχα, λευκό κοστούμι ο γαμπρός και ένα απλό λευκό φόρεμα η νύφη.  Μαγιό κάτω από τα ρούχα οι καλεσμένοι και βουτιές στην θάλασσα, εμείς και τα δελφίνια μέχρι να ξημερώσει.  Και αυτό θα ήταν ένα happy ending σε μια ταινία γυρισμένη στο εξωτερικό, θα μου είχαν τελειώσει τα pop corn, θα έκλαιγα από την συγκίνηση και θα ονειρευόμουν αυτόν τον γάμο.  Μη γελάτε, μην μου λέτε πως όλες αυτό ονειρεύεστε...γυναίκες.  Όμως τι γίνεται όταν πρέπει στον γάμο σου τελικά να ευχαριστήσεις όλους τους άλλους παρά εσένα?  Γιατί τελικά αυτό που έχω συνειδητοποιήσει είναι ότι στο τέλος αυτή είναι η νοοτροπία του γάμου. 

Ο καλός μου έχει μάλλον συνηθίσει στο ότι οι γάμοι σχεδιάζονται όλοι με βάση το παραπάνω μοτίβο.  Εντάξει, έχουν και την πολυτέλεια του χώρου αλλά χωρίς να θέλω να θίξω αυτό το θέμα.  Οπότε είναι φυσιολογικό να έχει κατά νου του, κάτι τέτοιο για τον δικό του γάμο.  Όμως δεν είναι μόνο δικός σου αγάπη μου.
-Εγώ: Αυτή η μέρα είναι για εμάς τους δύο.
-Εκείνος: Αυτή η μέρα είναι για όλους τους άλλους, είναι για να ευχαριστήσεις όλο αυτόν τον κόσμο που ήρθε να σε συγχαρεί.  Όλα τα ζευγάρια εύχονται να τελειώσει αυτή η μέρα, γιατί είναι πολύ κουραστική και στημένη.

-Εγώ: Μόνος σου τα λες, εγώ δεν θέλω κάτι τέτοιο.  Αν είναι για τους άλλους, και είναι τόσο κουραστική τότε γιατί να την περάσω.

Και καταλήγω τελικά στο συμπέρασμα ή μάλλον καλύτερα στην απορία.  Πόσο τέλειος μπορεί να είναι ο γάμος μου όταν δεν τον σχεδιάζω με βάση αυτό που έχω ονειρευτεί;  Πόσο τέλειος μπορεί να είναι ένας στημένος γάμος...

Η ώρα είναι 18:00.

Κάνε δυό σβούρες να στήσεις τον γαμπρό.

Τα λέει ο παππάς.

Χαιρετούρες.

Φωτογραφίες.

Φακελάκια.

Πάμε όλοι στο τραπέζι.

Περάστε στα τραπέζια σας.

Ανοίξαν οι μπουφέδες.

Φάτε, πιείτε.

Να κόψουμε την τούρτα.

Φάτε το γλυκό.

Το πρώτο μας χορό.

Χαιρετούρες.

Βίντεο.

Φωτογραφίες.

Χορός.

Ζεϊμπέκικα.

Κλάματα.

Η ώρα έχει πάει 04:00.