Η γυναίκα του 2011

Λίγο πριν μας αφήσει το 2010, έκανα μια ανακεφαλαίωση των αναρτήσεων του έτους αυτού.  Το 2010 μας πήγε σχετικά καλά, δύσκολα, αλλά πάντως πρέπει να παραδεχτώ πως ήταν πολύ καλύτερα από το 2009.  Το 2008 αν και σε αυτό το blog δεν έχω αναρτήσεις, θυμάμαι...ήταν σκέτη αποτυχία.  Αν εξαιρέσω κάποιες σημαντικές εξελίξεις στη ζωή μου εκείνη τη χρονιά, όπως για παράδειγμα ο χωρισμός μου, η εγχείρισή μου, το καινούργιο μου αμόρε, η μετακόμισή μου, γενικά το 2008 ήταν πολύ δύσκολο.  Το 2009 ήταν καταστροφή, εξαιρώντας μόνο το γεγονός ότι απέκτησα μια, λίγο πιο σταθερή δουλίτσα, το 9 ήταν το κερασάκι στη τούρτα.  

Το 2010 παρ'όλο που φαινόταν δύσκολο, δεν μου άφησε καμία πικρία.  Με κούρασε λίγο σαν γυναίκα, άφησα λίγο τον εαυτό μου και αυτό πρέπει να το παραδεχτώ.  Κατ'αρχάς να πω ότι δεν πρέπει να βγήκαμε για ποτό/καφέ/φαγητό πάνω από ?? φορές, 2/3?  Μου έλειψε να πληρωθώ και να πάρω 100 ευρώ και να πώ αυτά θα τα διαθέσω για κάλτσες ρε παιδί μου...την έβγαλα όλο το χρόνο με τις προπέρσινες, μέχρι που άρχισαν τα τρυπήματα.  Με στεναχώρησε λίγο το γεγονός ότι ο κουμπαράς άδειασε και η πιστωτική πάτωσε αλλά με τίποτα δεν μετανοιώνω για τα λεφτά που μάζεψα για να ταξιδέψω.


Κάπου μέσα στις σκέψεις μου διάβασα εκείνο το άρθρο που είχα γράψει τότε, και είχα αφιερώσει στην Κική, "Η γυναίκα του 2010".  Για την γυναίκα του 2011 λοιπόν δεν αλλάζει τίποτα από όσα είχα γράψει τότε, απλά προστέθηκε μια κρίση.  Μία κρίση που φέρνει τη γυναίκα αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό.  Πρέπει να διατηρήσει το επίπεδο ζωής της σαν γυναίκα του 2010 και να προλαβαίνει, να μεριμνεί και να είναι πιο δραστική και πιο αποφασιστική στα γεγονότα.  Θα πρέπει δηλαδή εγώ να πώ στο αμόρε με αποφασιστικό τρόπο αλλά παράλληλα σαν ψιψίνα που είμαι "Μωράαααακιιιι, δεν θα σου πάρω ζαμπόν και τυράαααακιιι γιατι δεν παίζει μαρουλάααακιιι".

Το 2011 που έρχεται με γυρνάει πίσω στον Δεκέμβριο του 2009, όταν σκεφτόμουν τί θέλω να καταφέρω το 10, δλδ όλο αυτό είναι μια μπάλα και γυρίζει απλά τα νούμερα αλλάζουν.  Με το 2010 είμαι αρκετά ικανοποιημένη και με τον ίδιο μου τον εαυτό είμαι αρκετά ικανοποιημένη και αυτό είναι που στο τέλος κάνει την διαφορά.  Και πλέον που έχω κλείσει και τα γαμάτα 29 και προχωράω σταθερά και δυναμικά για τα πρώτα μου ...άντα, βλέπω τη ζωή με το μάτι της τριαντάρας που ακόμα αισθάνεται 24 (να μη σου πω 22).  Το 2011 λοιπόν θα ήθελα από τον άπαιχτο Αη Βασίλη:

• την υπομονή και την αποφασιστικότητα να ξεκινήσω μια πιο υγιεινή διατροφή, γιατί έχω πάρει κανα δυο κιλάκια και φταίνε τα κωλο πατατάκια...μια πιο υγιεινή διατροφή θα με βοηθήσει και σε άλλα θέματα υγείας και εφόσον έχουμε κληρονομικά κάλό είναι να αρχίσω σιγά-σιγά.
• να μην χάσω τη δουλίτσα μου, η οποία με στηρίζει σε όλα όσα έχουν να κάνουν στη ζωή μου.  Είναι η δημιουργικότητά μου, ο πόρος μου και το στήριγμά μου στα σχέδιά μου.
• να αναδιοργανώσω και να ανεφοδιάσω την γκαρναρόμπα μου, από το κιλοτάκι μέχρι το κασκολάκι.  Θέλω μια μέρα να ανοίξω την ντουλάπα μου και να μην χρειάζεται να ψάξω πολύ, αλλά να έχω όμορφα συνολάκια και όμορφα σετ εσωρούχων που θα γουστάρει και το αμόρε....σε σχέση με τώρα που όλα είναι αθλητικά να πούμε...
• αυτό το καλοκαίρι επίσης να πάμε σε ένα όμορφο μέρος να ξεκουραστούμε, με θέα τη θάλασσα.  Φέτος ήταν πολύ κουραστικό το ταξίδι, και παρ'όλο που είχα υποσχεθεί να ξεκουραστώ, δεν τα κατάφερα.
• να πουλήσω επιτέλους ένα βιτρό.  Τί θα γίνει ρε παιδί μου, θα τα καταφέρω;
• να παντρευτώ.  Ναι καλά διάβασες, να παντρευτώ και αν δεν με ζητήσει το αμόρε δεν ξέρω τί θα γίνει....θα πάω στην Πάνια και θα πάρω και το 1000άρικο.
• να ξοφλήσουμε επιτέλους κάρτες και κωλοδάνεια...και το λέω αυτό γιατί...φέτος ενώ πραγματικά είχαμε την δυνατότητα εγώ επέλεξα να ταξιδέψω (η στέρηση βλέπεις) και έχω ένα φόβο μήπως έχασα την ευκαιρία...θα δείξει.
• να μαζέψω έστω 1000 ευρώ και να τα βάλω στην άκρη, έτσι, για σωσίβιο.  Ήταν πολύ άσχημο φέτος που χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση και δεν είχα χρήματα.
• να μάθω μια δεύτερη ξένη γλώσσα μέχρι το τέλος, ήδη έχω ασχοληθεί με τα Ισπανικά και τα Γαλλικά αλλά του χρόνου θα ήθελα να τελειώσω τη μία από τις δύο.
• Να ζώ και να αισθάνομαι σαν την πιο ευτυχισμένη γυναίκα στο πλανήτη γη και σαν να μου έπεσε το Λόττο.
• Last but not least, την υγεία μου πάνω από όλα, την υγεία της οικογένειάς μου και ευτυχία σε όσους αγαπάω και με αγαπάνε.

And this could go on for ever.  Σαν άνθρωπος δεν θα σταματήσω να θέλω πράγματα μάλλον, θα αρκεστώ λοιπόν στην υγεία μου και την δουλειά μου για να καταφέρω όλα τα άλλα, ευτυχώς τα όνειρα είναι τσάμπα.  Έρχονται δύσκολοι καιροί.  Κουράγιο φίλοι μου.

Υ.Γ. (12/2012) Απίστευτο, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, λίγα έχουν πραγματοποιηθεί, άλλα όχι...απίστευτο.